Maryla podrzuciła mi wczoraj link i mapkę, prezentującą stan światowych interesów gazowych. Bez tej wrzutki nie miałbym zielonego pojęcia o tekście Waldemara Pawlaka, ani o tej mapce. Dzięki tej inspiracji zajrzałem tam i pojawił się pierwszy tekst o mapce, która kłamie:

Poczytałem i oto mój komentarz:

Twierdzenie pana Waldemara byłoby prawdziwe, gdyby ta mapka nie kłamała

Jest tam na tej mapce taki węzeł, który wydaje się być rosyjskim źródłem gazu dla światowego rynku. Aby uniknąć nieporozumienia identyfikuję ten węzeł prostokącikami ma strzałkach opisane mastępującymi liczbami: [138~164~239] w kierunku Europy oraz [2~2], [13~13] i [26~55] na wschód.

Nie mamy więc wątpliwości, o który węzeł chodzi. Patrząc na tę mapkę można by myśleć że Rosja jest dostawcą gazu jak się patrzy. Ale z tej mapki nie wynika, że ten właśnie węzełek jest zaopatrywany przeważnie przez kaukaskie źródła gazu, głównie przez Kazachstan. A Rosja per saldo nie jest wcale żadnym eksporterem, ale zaledwie pośrednikiem w sprzedaży tego paliwa.

Na to więc, aby prognoza była prawdziwa, powinna być budowana na faktach. A fakty są takie: - Ten węzełek to nie Rosja, ale tylko Transnieft & Gazprom, rozumiane jako tylko i zaledwie systemem rurociągów zasilanych przez bardzo różne źródła o bardzo skomplikowanej kondycji. Dopiero solidny audyt faktycznego stanu zarówno sieci rurociągów Transnieftu i Gazpromu jak i stanu technicznego udostępnienia istniejących złóż gazu pozwala na zweryfikowanie tej prognozy.

Gaz siedzący głęboko pod ziemią, jest wart tyle samo co złoto, czyli nic, jeżli nie można ich ani wydobyć ani transportować. Jest dostępny tzw. raport Gonczara, z którego wynika dość pesymistyczna prognoza i dość dziwna diagnoza:

Fakty są intrygujące. Rosja w tym wypadku bardziej potrzebuje Polski niż Polska Rosji. A Pan Rossa ma spore szanse na wygranie zakładu.

Rzeczywiście, Marylu, w następnym tekście naszego interlokutora, pojawiła się druga mapka, która nie kłamie, ale podaje najprawdziwszą prawdę.

Ta mapka doczekała się takiego komentarza:

Mapka rurociągów i złóż wygląda pięknie ale i pokazuje prawdę, o której pisałem. Jeśli chodzi o złoża, to najciekawsze i największe w Rosji są tam opisane jako "Perspective region", natomiast rurociągi, szczególnie te na wschód od Nowosybirska należą do kategorii "Planned/proposed gas pipeline". Nie zależy mi na stereotypowym natrząsaniu się ze stanu technicznego gazowej infrastruktury naszego wschodniego sąsiada, ale identyfikuję ich problem. A dokładne zrozumienie rzeczywistego stanu interesów partnera, prawidłowa diagnoza jego możliwości i potrzeb, zrozumienie jego problemów bardzo ułatwia sformułowanie własnej strategii.

Przy okazji, moja teza o tym, że teraz Rosja bardziej potrzebuje Polski, niż Polska Rosji, wynika właśnie z tej analizy, dokumentowanej tą mapką, która tym razem nie kłamie.

Nie przypadkiem napisy "Export to Europe" są umieszczone właśnie na terytorium Polski i po wschodniej stronie od Odessy. Taka jest prawda tej mapki. Jeśli więc dochodzenie do ładu w interesach z Rosją jest takie skomplikowane, mimo, że to właśnie Rosja ma z tym żywotny problem, do granic zdeterminowania, to bardzo możliwe, że kłopoty biorą się z nierozwiązanego problemu kompatybilności. Nie z resentymentów politycznych, Wcale nie.

W tym stanie rzeczy niepokoją mnie dwie sprawy: 1. Ostatnia wersja "Założeń polityki energetycznej Polski do 2030". 2. Fakt, że na stronie http://mg.gov.pl, nawet tej wersji nie widać.

Szukam pozytywnego rozwiązania, przypuszczam, że znajduję, dobrze, że jest niestereotypowe. Sukces siedzi w rozwiązaniu problemu kompatybilności, biorąc pod uwagę faktyczną niezależność energetyczną Polski, o której sam Pan Premier pisze.

Aż chce się wierzyć w "Następne 100 lat. Prognoza na XXI wiek." George Friedmana.

* * *

______________________
następny - poprzedni