"Gdy tak siedzimy"

"Gdy tak siedzimy nad bimbrem ojczyzna nam umiera gnija w celach koledzy wolno sie kreci powielacz drukujemy ulotki o tym ze jeszcze zyjemy grozi nam za to wyrok dziesieciu lat wiezienia gdzies niedaleko patrol znow kogos z nas zatrzymal pijemy jego zdrowie wiemy ze nas nie wyda". Tak to bylo w Polsce, jak pisze w swym wierszu L.Szaruga. W Kanadzie natychmiast zmobilizowaly sie srodowiska niepodleglosciowe, ktore do takiego obrotu sprawy wczesniej sie przygotowaly. Pracowal Kongres, Stowarzyszenie Polskich Kombatantow w Kanadzie i liczaca kilkaset osob Polish Canadian Action Group, ktora rzadko uzywala polskojezycznej nazwy: "Solidarnosc i Niepodleglosc", bo byla nastawiona przede wszystkim na oddzialywanie na srodowisko kanadyjskie. Regularnie odbywano demonstracje pod parlamentami, ambasadami i konsulatami. Spotykano sie z ministrami. Pozniej z szefem opozycji parlamentarnej. A w dniu 25 I 1982 r. doszlo do spotkania Zarzadu Glownego Kongresu Polonii Kanadyjskiej z premierem Kanady. Dlugo by opisywac co zrobiono, a przeciez nie chcialbym nikogo zanudzic. No wiec pare dni temu zasiedlismy przy stole z kieliszkami a nawet bardziej z kuflami, w towarzystwie, ktore tym krecilo. Najzabawniejszy byl Marek, ktory bral udzial chyba we wszystkich przedsiewzieciach niepodleglosciowych w Kanadzie. A to: KPK, szefowal Oddzialowi Kanadyjskiemu Rady Narodowej (parlament RP na emigracji), PCAG i wszystkie kombinacje laczenia emigracyjnych srodowisk Europy Srodkowej i Wschodniej (choc i Afganistan walczacy z Ruskimi tez sie trafial oraz ci z Nepalu). Mowi Marek: "My tak sobie dyskutujemy, a tu nagle jeden dzielny czlowiek wysunal propozycje, by zaatakowac bronia reczna konsulat generalny w Toronto. do tego wsparcie karabinem maszynowym". No to ja wpadam w slowo: "Jakis maly czolg tez by sie przydal". No to poryczelismy sobie ze smiechu i dalej do przodu! Marek mowi, ze pare miesiecy pozniej rozegraly sie wydarzenia w Szwajcarii, kiedy to grupa "bojowcow" zaatakowala polska placowke dyplomatyczna. Dla zainteresownych wyjasniam, ze akta agentury PRL-u dzialajacej wsrod Polonii podobno znajduja sie w Pultusku. A Marek ciagnie: "My tu bojowo sobie rozmawiamy, az tu inny dzielny czlowiek mowi:"Panowie, wy dzialajcie jak chcecie, a ja moge byc waszym rzecznikiem prasowym". I znow zesmy sobie posmiali sie troche. Tak to biwalo! Takie to byly czasy!