To idzie młodość.

Co rusz pojawia się "nowy głos" kontestujący wszystko równo. Właściciel takiego głosu przekonany jest święcie, że wyróżnia się on jeden skrajnie nonkonformistycznym realizmem. Właśnie pojawił się świeży przykład: "PO urządza taką samą nagonkę na PiS, jak PiS urządzało na PO. Taki sam żenujący show, tylko w niezrozumiały sposób dużo więcej ludzi klaszcze, bo Donek ma dobry PR. Jarkacz grzmiał na aferzystów i postkomuchów, Tusk i jego towarzycho grzmią na "filistrów i buraków" z PiS." czytamy w komentarzu zbuntowanego przeciw wszystkim (http://dodam.salon24.pl/140434,zdziwiony-rokita#comment_1953031). Problem polega na tym, że genialni odkrywcy prawdy najprawdziwszej, jednym rzutem oka ogarniający całą złożoność życia swoje przekonanie czerpią z... rzeczywistości medialnej (przymiotnik niwelujący). Przytoczone wyżej „obrazoburcze” zapewne w przekonaniu autora zdanie jest dokładnym odciskiem medialnego kitu, jaki aplikuje się W CHWILI OBECNEJ młodym wykształconym z wielkich miast. W chwili obecnej, gdy stało się jasne, że dotychczasowy kit o PO już nie wchodzi. Warto zadać pytanie, jeśli PO jest be i PiS jest be, to kto jest kul? No kto, drogie małpoludy, że posłużę się ulubionym zwrotem Tyma. Co takiego umknęło młodemu odkrywcy? Ano jak to zwykle bywa, dość elementarna wiedza. Trzeba sięgnąć do przeszłości. Tak w dużym skrócie, manipulacja to rzeczywistość otaczająca w PRLu szczelnie każdą sferę życia i każdego obywatela. Jako system wewnętrznie sprzeczny komunizm bez manipulacji, bez totalnego kłamstwa nie istniałby. Przejście w 1989 roku to uwłaszczenie aparatu komunistycznego. Wszystkie metody manipulacji, które latami rozwijano, aby utrzymać radziecką dominację i podpiętą pod to władzę pasożytniczych kreatur zostały uruchomione nie w obronie anachronicznej ideologii tylko nowych zdobyczy. "Wybrano przyszłość". Mechanizmy funkcjonowania PRLu pozostały dla szerokiego ogółu niezdemaskowane, można było nadal posługiwać się manipulacją. Mimo zdrady dokooptowanych przez ubekistan Mazowieckich, Michników, Frasyniuków i Bujaków, mimo potężnej dezinformacji i manipulacji polskie społeczeństwo wielokrotnie próbowało pozbyć się ubekistanu. Już przy pierwszej okazji ludzie wycięli w pień PZPR. Później dali szansę Olszewskiemu, Buzkowi, Kaczyńskim. Jednak ubekistan dysponujący olbrzymimi wpływami we wszystkich dziedzinach życia publicznego, a zwłaszcza w gospodarce i w mediach pokonywał, jak dotąd, każdego kto próbował przeciwstawić się (Olszewski, Kaczyński) lub choć trochę działać niezależnie (Buzek). Dzisiaj dzięki figurantom z PO jest szczególnie silny. Jak kiedyś parawan Mazowieckiego tak dzisiaj parawan PO to sytuacja dla ubekistanu idealna. Znacznie lepsza niż wówczas, gdy sam rządzi. Pełna swoboda działania, a rachunek wystawiony na pożytecznych idiotów, których uzależnił od siebie i którymi wysługuje się. Siła ubekistanu przekłada się na niespotykaną po 1989 roku butę i arogancję, powrotem do słabo maskowanych prymitywnych prowokacji ubeckich, takich jak wobec Wojtka Sumlińskiego, granie nam na nosie jawnym wykorzystywaniem miernot takich jak Komorowski czy Chlebowski. Żeby to wszystko widzieć, trzeba poświęcić więcej czasu i zapoznać się bliżej z przebiegiem choć jednej z ubeckich prowokacji. Ani z TVN ani z Polsatu ani z Gazety Wyborczej, ani z Polityki ani z ONETu ani z TOK FMu o tym dowiedzieć się nie można. To są media ubekistanu. Inne również nie są skore do narażania się potężnym siłom. Pozostali tylko desperaci: Ścios (http://cogito.salon24.pl/), Jacek Kwieciński i Krzysztof Wyszkowski z Gazety Polskiej, Bronisław Wildstein z Rzeczpospolitej, autorzy opracowań IPNowskich. Od nas zależy czy posłuchamy tego, co mają nam do powiedzenia, czy poznamy „strukturę kłamstwa”czy też zostaną zdmuchnięci przy pierwszej lepszej okazji z powierzchni życia publicznego jak bohater „Doliny nicości” Bronisława Wildsteina, a my dalej będziemy robieni i pojawiać się będą kolejni młodzi, gniewni, bezkompromisowi.