Zawieszam prowadzenie bloga w Salonie24

Niniejszym oświadczam, że zawieszam prowadzenie tego bloga do odwołania. Może będę komentował, ale na razie na pewno nie będę pisał nowych notek. Jak się skończy „odwołanie”, to się zobaczy, co dalej. Zrezygnuję albo nie zrezygnuję. Przepraszam przede wszystkim Ufkę oraz jej gości, którzy przybyli na spotkanie 1 i 2 sierpnia, że nie dokończyłem relacji z tego spotkania. Przykro mi. Przepraszam też wszystkich, którzy komentowali moje ostatnie 4 notki, z których 3 zniknęły się; nie ja je znikałem i nie wiem za co one zniknęły, ale administracja pewnie wie, lecz nie powie. A za co przepraszam? A za moje wulgarne komentarze o treści: [= = = = = = = = =] Podstawa: Ustawa z 31 lipca 1981 roku o kontroli publikacji i widowisk (Dz. U. nr 20 z 12.08.1981, poz. 99.) lub [* * * * * * * * *] pi pip pi pip pi pip Podstawa: Regulamin Platformy Hostingowej Salon24 z dnia 28 sierpnia 2009 roku o kontroli publikacji i widowisk Przepraszam, ale atmosfera, która tutaj się wytworzyła zniechęca mnie na razie do dalszej aktywności na tym forum. Na zakończenie dwa cytaty. Pierwszy za sieciowym Słownikiem Języka Polskiego, zaś drugi to tekst gdzieś z sieci (publikowany także przeze mnie w S24), z małymi moimi osobistymi uzupełnieniami. 1/ dupa 1. wulg. «część ciała, na której się siada» 2. wulg. «narząd płciowy» 3. wulg. «o młodej, atrakcyjnej seksualnie kobiecie» 4. wulg. «o czyjejś dziewczynie, kobiecie jako partnerce seksualnej» 5. wulg. «o człowieku niezaradnym» 2/ Dupę wynalazła Marynia. Dlatego też niektórzy rozmawiają o dupie Maryni. Inni twierdzą, że dupę wynalazł uczony radziecki Wołow. Ci z kolei mówią: „dupa Wołowa”. Dupa pełni ważną rolę w ruchu obrotowym, ale nie ma nic wspólnego z dziełem Mikołaja Kopernika „O obrocie sfer niebieskich”. W takim wypadku mówimy, że wszystko kręci się wokół dupy. Dupa służy również do przekazywania zdecydowanych sygnałów niewerbalnych, np. dobrze wymierzony, solidny kopniak w dupę jest wyrażeniem uczuć negatywnych wobec adresata takiego gestu. Za pomocą dupy można także przekazać emocje pozytywne, np., całując kogoś w dupę. Dupa może również spełniać rolę lizaka. Szczęśliwie nie wszyscy są tzw. dupolizami. Dupa służy nieraz jako etalon: wiele rzeczy jest do dupy; tym samym dupa spełnia rolę uniwersalnego wzorca porównawczego. Dupa pełni również rolę uchwytu, można bowiem trzymać się czyjejś dupy. Określenie to nie oznacza braku równowagi, ale samodzielności. W dupę (lub po dupie) można także dostać. Czynność ta umacnia więzi emocjonalne między rodzicami i dziećmi. Można również chronić swoją (lub czyjąś) dupę, co kolejny raz potwierdza ważność dupy w otaczającym nas świecie. Uniwersalność dupy nie kończy się na tym, jest ona bowiem zadziwiająco „skutecznym” pojemnikiem: w dupie można mieć całe osoby, a nawet społeczności. A prócz tego: Dupa spełnia rolę siedziska, powiadamy bowiem „siadaj na dupie”, często z dodatkiem poleceń uzupełniających: „[...] i siedź cicho”. Określenie dawać (dać) dupy funkcjonuje w przynajmniej dwóch znaczeniach: erotycznym i wartościującym; jednak „ściągnąć kogoś z dupy” tylko w tym pierwszym. A na zakończenie: „Zabrać się do czegoś od dupy strony” oznacza podejście niewłaściwe, od końca; dupa funkcjonuje tu jako synonim odwrotności.