Czy dusić blogerów krótko czy pieprzyć?

Przewrotnie nawiążę do ostatniego wpisu i zapytam redaktorów znanej (czy uznanej trudno powiedzieć...) firmy medialnej pt. "Dziennik", w jaki sposób chcą zrealizować postulat "odpowiedzialności za słowa." Po raz kolejny wracamy do kwestii anonimowości blogerów politycznych bo reszta mało kogo obchodzi i nie jest dla polityków (i szczególnie żurnalistów!) żadnym zagrożeniem. Jeśli uznamy, że "afera z Kataryną" wywoła kontrreakcję to łatwo zauważyć, że wbrew iluzjom "zawodowców" przeważająca część piszących nie schowa głowy w piasek i nie odda się medytacjom nad dziełami wybranymi Michnika. Lub Cezarego. Jak kto sobie woli...

Kontra będzie polegała na zwiększeniu ilości używanych zabawek do maskowania w sieci, większej nieufności do dziennikarzy i...spowoduje wzmożoną do nich niechęć, czytaj: szukanie kolejnych haków i wyśmiewanie (uzasadnione!) głupoty redaktorów i ich zależności od obcych lub swojskich polityków. W końcu piąta władza ma kontrolować czwartą. A kto kontroluje piątą? Służby specjalne mediów :> Same plusy. Oczywiście dziennikarze wolą widzieć inną stronę "coming out'u". Ograniczenie pisania w sieci przez "desperatów, frustratów i terrorystów." Z gorzką ironią stwierdzam, że moja przepowiednia o "wykupywaniu" co znaczniejszych blogerów zaczęła się spełniać. Jeśli nie- szantażyk. Ale bloger to istota próżna, chciałeś być celebrytą, płać za swoje winy! Dziennikarstwo śledcze w Polsce zaiste stoi na wysokim poziomie, z gracją słonia i z pianą na pysku ściga się blogerów (bo co oni mogą, czyż nie?) a pozostawia się tematy, na których można stracić zęby lub życie. Obyście się jednak towarzysze frontu ideologicznego nie przeliczyli z tą bezkarnością. Blogerzy mają różne zawody...