NAD MORZEM     Tesia i Krysia pojechały z babcią nad morze, Z przejęciem mówiły sobie co będą robić na plaży. Uradow...

NAD MORZEM

Tesia i Krysia pojechały z babcią nad morze,

Z przejęciem mówiły sobie co będą robić na plaży.

Uradowane znalazły się tam o dość późnej porze,

bo nie chciały się opalać gdy słońce za mocno praży.

Sporo było wylegiwania się na piasku, śmiechu i zabaw,

Rozbawione dziewczynki wymyślały co rusz nowe igraszki.

Babcia pełna zadowolenia nie szczędziła wnuczkom braw,

Aż przyglądały się im z zaciekawieniem przelatujące ptaszki.

W pewnej chwili Tesia zapragnęła ochłodzić się w morskiej wodzie,

Pociągnęła mocno ze sobą Krysię i rzuciły się w nadchodzącą falę.

Pływając obserwowały z zachwytem jak odbijały od brzegu łodzie,

Które się w pośpiechu udawały się na popołudniową,  rybacką galę.

Tak się zagapiły nieboraczki, że silny prąd wyniósł je na sporą odległość,

Z daleka zobaczyły poruszoną babcię , która głośno wzywała do powrotu.

Przerażone płynęły ile tchu, aż tu nagle oślepiła je niesamowita światłość,

otaczająca prześliczną panią ,która prędko przyszła wybawić je z kłopotu.

Skinieniem ręką otworzyła przed nimi szerokie bramy podwodnego świata,

Cudny krajobraz urokliwej krainy roztaczał się przed ich oczami.

Na wysokiej górze stał potężny zamek , a w nim lśniła kryształowa komnata,

Która była ozdobiona ze wszech stron wielobarwnymi tęczami.

Dziewczynki chłonęły z każdym oddechem piękno zastanej rzeczywistości,

Myśl rozsądnego wyjścia na głębię natchnęła ich serca dotąd tak nierozważne.

Odkrywały w każdym stworzeniu odblask rozlewającej się wszędzie miłości,

Która sprawiła ,że od tej pory pójdą przez życie odmienione, bardziej uważne.

Niewidzialna siła niespodzianie wyrzuciła Tesię i Krysię znowu na plażę,

Zrozpaczona babcia podbiegła do nich i objęła z roztkliwieniem.

Szczęśliwe wnuczki opowiedziały jakie cuda szykuje wieczność w darze,

Przesłanie zrządzenia losu przyjęły wszystkie z zadowoleniem.