B'nai B'rith w Polsce

W
2007 po niemal 70 latach nieistnienia odrodziła się w Polsce jedna z
najbardziej znaczących organizacji Żydowskich - B’nai B’rith – Loża
Polin.

Stowarzyszenie B’nai B’rith -
„Synowie Przymierza”. jest najstarszą żydowską organizacją d
międzynarodowa. Założona ona została 13 października 1843 r. przez
kilkunastu żydowskich emigrantów z Niemiec, na czele których stał Henry
Jones.

Rozwój B’nai B’rith w Stanach Zjednoczonych nastąpił
bardzo szybko, loże powstawały w wielu miastach. Pierwsza loża poza
Stanami Zjednoczonymi powstała w 1875 r. w Kanadzie a pierwsza loża w
Europie została stworzona w 1882 r. w Berlinie. Obecnie B’nai B’rith
liczy około 80 000 członków w 58 krajach.
Kilka słów o B’nai B’rith w Polsce

Na ziemiach polskich pierwsze loże B’nai B’rith powstały pod koniec XIX wieku, w zaborze pruskim (Katowice 1883, Poznań 1885, Chorzów 1903) i austriackim (Bielsko 1889, Kraków 1892, Lwów 1899). Loże te należały naturalnie do dystryktu VIII (Niemcy) lub X (Austria-Węgry). W b. zaborze rosyjskim loże powstały dopiero po odzyskaniu niepodległości (Warszawa 1922, Łódź 1926). Oddzielny dystrykt polski (numer XIII) został stworzony w r. 1924, z siedzibą w Krakowie . Prezydentem tego dystryktu był Leon Ader, adwokat krakowski, od jego stworzenia do r. 1937, kiedy zastąpił go Ludwik Rattler, również adwokat krakowski.

Według danych „Książki adresowej” członków B’nai B’rith, wydanej w Krakowie w r. 1937, istniało wtedy w Polsce 10 lóż do których należało 934 członków.

Istniały także loże kobiece i związki młodzieżowe. Należy wspomnieć, że kilka lóż istniejących poprzednio, m.in. w Bydgoszczy i w Toruniu, zostało rozwiązanych przed r. 1937 z uwagi na brak członków. Trzeba również podkreślić że istniały loże B’nai B’rith na ziemiach niemieckich przyłączonych do Polski w r. 1945 (m.in. kilka lóż we Wrocławiu) i w Gdańsku.

Nieliczna grupa członków B’nai B’rith w przedwojennej Polsce składała się w dużej większości z przedstawicieli elity społecznej i gospodarczej. Na liście członków znajdują się przede wszystkim przemysłowcy, kupcy, bankierzy i dyrektorzy przedsiębiorstw, adwokaci i lekarze. Jest wśród nich cały szereg znanych osobistości (np. Mojżesz Schorr i Majer Bałaban) oraz kilku senatorów i posłów na Sejm.

Działalność B’nai B’rith w Polsce przerwał dekret Prezydenta Rzeczypospolitej z 22 listopada 1938 r. rozwiązujący organizacje masońskie w Polsce. Pomimo starań kierownictwa B’nai B’rith, które usiłowało dokazać że B’nai B’rith nie zaliczał się do masonerii, decyzja ta została również zastosowana do B’nai B’rith. Miało to przynajmniej jedną dodatnią konsekwencję: akta B’nai B’rith w Krakowie zostały zabrane przez Starostwo Grodzkie i prawdopodobnie dzięki temu ocalały, choć nie całkowicie (między innymi nie odnaleziono biblioteki) i nie zawsze w dobrym stanie. Zespół ten znajduje się obecnie w Archiwum Państwowym w Krakowie gdzie został on starannie zachowany, skatalogowany i opracowany.

Niniejszą notatkę opracował
Witold Zyss
Przedstawiciel B’nai B’rith przy UNESCO

http://www.jewish.org.pl/index.php/pl/sposecznopydowska-w-polsce-mainmen...

Zarząd:

• Przewodniczący: Jarosław J. Szczepański
• Wiceprzewodniczący: Jan Hartman
• Sekretarz : Zofia Jankiewicz
• Skarbnik: Agnieszka Milbrandt
• Członek zarządu: Henryk Kozłowski

Środa, Senyszyn i Hartman w Krakowie na świeckiej wojnie z chrześcijanami. Wojujące palikmioty.

Program sugerujący nazwą prawdę "Tak jest " Morozowskiego i Jan Hartman

Nowy dyżurny "etyk" prof. Jan Hartman - donos na o. Rydzyka. Tradycja zobowiązuje

i tak dalej, i tak dalej.... bardzo energicznie sobie poczyna Wiceprzewodniczący Jan Hartman

Ciekawy materiał, szczególnie filmowy. W samej książce jest niestety wiele nieścisłości, lub może lepiej powiedzieć przebarwień. W istocie bardziej ona promuje niż przestrzega.
Istotą jednak w moim odczuciu jest naświetlenie i zobrazowanie tej pajęczyny powiązań wszelkiej maści grup i organizacji które dla ukrycia właściwych sobie celów podszywają się pod oklepane i powszechnie znane "nazwy" i organizacji, klubów, stowarzyszeń międzynarodowych.
W wielu przypadkach same one przodują w zwalczaniu tych że tworów (szczególnie w formie medialnej aktywności) tym skuteczniej kamuflując swoją rolę i cele i tym samym kontrolując i torpedując jakiekolwiek konkretne rozwiązania które mogły by im zaszkodzić. Jednocześnie kształtując tzw. wrażliwość opinii publicznej na terror i ograniczenia skierowane przeciw niej.
Bezcenna wydaje się w tym kontekście zamieszczona przez ciebie ilustracja filmowa. Ukazująca wielkość obłudy czołowych manipulatorów, ich wizje i cele. Pan Hartman dokonuje manipulacji na żywym organizmie i to bez znieczulenia, ukrywając się i osłaniając tarczą ... nawet pancerzem który daje mu tytuł profesorski i dziedzina jaką jest filozofia.
Jednocześnie przymykamy oko na treści bo to przecież filozof - więc mu wolno jak nikomu innemu, I przyswajamy jednak część jego wypowiedzi bo przecież profesor...autorytet.
Nie dostrzegamy lub pomijamy podstawową wartość jaka została przez jegomościa zmanipulowana w wypowiedziach czy sączonych przez niego ideach. Obłuda w wypowiedzi odnośnie symbolu Chrześcijańskiego jakim jest Krzyż w sejmie i jednoczesne oderwanie go od treści i wartości które reprezentuje by ukazać je jako zagrażające właśnie tym wartościom.
Manipulacja godna ... Goebbelsa?, nie filozofa za jakiego ma się pan Hartman. Pozostawia po sobie pytanie - kto jest tu głupi? lub stwierdzenie jak jesteśmy jako społeczeństwo zmanipulowani i głupi że nie dostrzegamy jawnych i niegodnych filozofa kłamstw i przekłamań.

Dziękuję za ten wątek. Warto się wgłębić.

"jak jesteśmy jako społeczeństwo zmanipulowani i głupi że nie dostrzegamy jawnych i niegodnych filozofa kłamstw i przekłamań. "

media, media robia swoje i tzw "autorytety" III RP z Czerskiej i okolic.

Wpierw się promuje przez takie indywidua jak Miecugow nazwisko i podkreśla - profesor KUL, etyk.

Mało kto pamięta, że to etyk cywilizacji śmierci. A potem leci...
Do tego, że ubliża się Polakom i pluje na godło, wtyka flagę w gówno, zdążyłi przyzwyczaić przezuwaczy. A kazde społeczeństwo w swojej masie ma ok. 70% przezuwaczy, którzy wchłaniają treści z telewizora czy gazety razem z posiłkiem.

Książka jest tutaj tylko odnośnikiem do konktrektych działań lozy , która działa w Polsce.

Jan Hartman, etyk. - Ale w PSL jest ten problem, że oni wszyscy mniej więcej z tej samej gliny. To środowisko "biznesu rolnego" i jest ono homogeniczne. Trudno znaleźć kogoś, kto pije umiarkowanie i odczuwa wstręt przed mniejszymi lub większymi kombinacjami - dodał

Cieszę się, że wreszcie skompromitowani ministrowie podają się w Polsce do dymisji. To jest zmiana jakościowa - komentował w TOK FM prof. Jan Hartman, etyk. - Mam nadzieję, że tak będzie w przyszłości - jak wyjdą na jaw komuś jakieś sprawki, to będzie dymisjonowany. Dotąd tak nie bywało - przyznał.

"Zwycięstwo"

- Politycy będą popełniać małe czy większe szwindle, tak było, jest i będzie - kontynuował Hartman. - I społeczeństwo nie ma tutaj żadnych złudzeń. Liczy się tak naprawdę to, czy funkcjonuje praworządność i przyzwoitość na najwyższym poziomie władzy, tzn. jak wyjdzie na jaw, że ktoś popełnił jakiś występek, to zostanie zdymisjonowany.
- Jak społeczeństwo będzie miało pewność, że tak się sprawy mają, to szacunek dla władzy i państwa wzrośnie. Będzie to też postęp w kulturze politycznej w Polsce. Oby tak było - podkreślił etyk. - Jeżeli ta sprawa tak się zakończy, to z punktu widzenia państwa i społeczeństwa, będzie to zwycięstwo.

"W PSL jest problem: oni wszyscy są z tej samej gliny"

- Oczekuję, że premier przyjmie dymisję i postawi Waldemarowi Pawlakowi warunek, by następna osoba, która obejmie stanowisko ministra rolnictwa, była poważnym człowiekiem - stwierdził Jan Hartman. - Ale w PSL jest problem, że oni wszyscy są mniej więcej z tej samej gliny. To środowisko "biznesu rolnego" i jest ono homogeniczne. Trudno znaleźć kogoś, kto jakoś umiarkowanie pije i odczuwa wstręt przed mniejszymi lub większymi kombinacjami.

Profesor podsumował: - Myślę, że Pawlak zostanie postawiony przed takim zadaniem, żeby znalazł godnego człowieka. Dla PSL może to być wstrząs, ale Pawlak wyjdzie z tego zwycięsko. Pawlak już nie przez takie przechodził burze i sobie poradzi.

http://www.tokfm.pl/Tokfm/1,103087,12146504,_Oni_wszyscy_w_PSL_sa_z_tej_...

Oligarcha radził sobie w Iranie i Chinach. W Polsce poległ na azotach

Kontrolowany przez Wiaczesława Mosze Kantora Acron Group należy do pierwszej ligi szemranych biznesów na świecie.
W Polsce i w Europie Zachodniej Kantor znany jest nie od dziś. Jednak nie jako biznesmen, lecz filantrop. Sławę poza krajem zdobył jako działacz społeczności żydowskiej. W 2007 r. stanął na czele Europejskiego Kongresu Żydowskiego, organizacji zrzeszającej 3 mln osób. W 2011 r. przez izraelski dziennik „Jerusalem Post” został uznany za jednego z najbardziej wpływowych Żydów na świecie. W Polsce Kantor współtworzył Europejską Radę ds. Tolerancji i Pojednania, na której czele obecnie stoi były polski prezydent Aleksander Kwaśniewski. Za zasługi dla społeczeństwa żydowskiego w 2011 r. Kantor został odznaczony także medalem polskiej Fundacji Ekumenicznej Tolerancji. Wcześniej podobną nagrodę dostali prezydent Barack Obama i były szef francuskiego MSZ Bernard Kouchner.

GOLGOTA BESKIDÓW - Czyli masońska Droga Krzyżowa

II film o tzw. "Golgocie Beskidów" - rozszerzony...
Zachęcam do obejrzenia kilku odcinków... mówiących także o wykonawcy "DZIEŁA"...

Posłuchajmy ks. Ryszarda Kubasiaka, proboszcza parafii Św. Marcina w Radziechowach...


"Wielkie dzieło o treści religijnej"... "wielkie dzieło sztuki"... "najpiękniejsza Golgota w Polsce"...
"...ks.prałat Stanisław Gawlik rozpoczął "wielkie dzieło"... od stacji XIV -"Złożenie do grobu"... gdy wrócił od tej stacji stwierdzając, że jest gotowa... w ten wieczór zmarł...(...)
Wydarzenie godne uwagi... na szczycie... w Sylwestra o godz. 23oo Msza Św... palimy ogniska... w radości... w braterskiej biesiadzie przyjmujemy, witamy Nowy Rok...
***
Zastanawiające jest też rozpoczęcie budowy od ostatniej stacji...
Módlmy się... "aby otworzyć ludzkie serca..."
ale... na Prawdę... na Miłość Chrystusa...
Módlmy się pokornie... aby Miłosierny Bóg nam wybaczył... aby ulitował się nad nami... wielkimi grzesznikami...
Nie mogę uwierzyć, że doszło do TEGO... że TAKA Gogota została w Polsce wybudowana... i...poświęcona...
I TE "wydarzenia godne uwagi"... na szczycie...  przypominające >>>TO

Mieszkania i miejsca naszej pracy dekorujemy zwykle bliskimi nam obrazami, pamiątkami z wyjazdów rodzinnych czy przedmiotami, które trafiają do naszych domów jako przypomnienie egzotycznych wypraw czy wycieczek. Stają się dekoracją ścian, niekiedy z dumą pokazywaną gościom i odwiedzającym nasz dom. Czasem nawet nie potrafimy wyjaśnić, co oznaczają dziwne, nieznane nam i tajemnicze znaki i symbole, które widnieją na nich. Czy ich znaczenie jest tylko estetyczne, dekoracyjne i wspomnieniowe? A może niosą one ze sobą coś więcej?

Symbolizm istnieje od czasu, gdy człowiek wynalazł sposób na przekazywanie innym swych myśli i uczuć. Ponieważ uczuciowość jest bardziej pierwotną funkcją psychiki, mającą swe korzenie w sferach nierozświetlonych przez świadomość, symbole najczęściej wyrażały ludzkie emocje.

W historii rozwoju symboliki wyróżnia się symbole prymitywne, dosłowne, prelogiczne - wywodzące się z podświadomości, które służyły ludziom pierwotnym do przekazywania za pomocą zachowań (początkowo odruchowych) ich stanów psychicznych: zaniepokojenia, triumfu, głodu, sytości, gniewu itp. Na późniejszym etapie rozwoju pojawiły się symbole abstrakcyjne, służące logice, pozwalające posługiwać się pojęciami, których inaczej umysł nie byłby w stanie ogarnąć, np. w algebrze.

Potrzeba przetworzenia stanów uczuciowych na konkretne przedstawienia tłumaczy stosowanie symboli np. w języku. O popularności symbolu decydowała, i nadal decyduje, głównie jego komunikatywność. Łatwo jest go zapamiętać i powiązać z konkretną ideą. Jest przekonujący, gdyż oddziałuje na trzy podstawowe sfery psychiki: poznawczą, emocjonalną i motywacyjną.

Język znaków

Symbole mogą przyjmować bardzo różną formę: przedmiotu (sztandar), znaku graficznego (krzyż), gestu (palce w kształcie litery V), elementów stroju (sutanna), rodzaju fryzury (tonsura), plakietki ("opornik" w stanie wojennym w Polsce), medalu itp. Charakter symbolu posiadają również pieśni i hymny (hymn narodowy) oraz słowa, hasła, slogany itp.

Szczególnego znaczenia nabierają symbole w sferze życia religijnego. Są wówczas manifestacjami świętości, czyniącymi świat podatnym na doświadczenie transcendencji. Powstają przez "spotkanie" (gr. symballein) zjawiska świeckiego ze sferą sakralną, przy czym dochodzi wówczas do niedającej się ująć rozumowo istotowej wspólnoty na podstawie "mistycznego uczestnictwa".

Symbole objawiają sakralną strukturę świata, zamykającą się przed poznaniem rozumowym, lecz otwierającą swą właściwą istotę przed człowiekiem religijnym.

Objawienie biblijne niekiedy używa także języka symboli. Izrael bowiem, podobnie jak inne ludy starożytnego Wschodu, nie posiadał precyzyjnych terminów, aby wyrazić swoje myśli. Użył więc obrazowego, symbolicznego języka, by wyrazić swoją "filozofię życiową", a niekiedy, aby wyrazić największy swój skarb - objawienie Boże. Historia dostarcza licznych przykładów na częste i skuteczne używanie symboli. Świadczyć o tym może np. recepcja symbolu chrześcijaństwa - krzyża, czy też symbolu islamu - półksiężyca. Niektórzy Żydzi poszukiwali sił nadprzyrodzonych, rozmyślając nad szyfrem kabały.

Niekiedy symbole spotykały się ze zdecydowaną wrogością. Pojawiały się grupy religijne, najczęściej sekciarskie, które odrzucały znaczną część tradycyjnej symboliki. Bruzjanie, sekta założona w XII wieku przez Piotra Bruisa, występowali przeciw wszelkim nabożeństwom, obrzędom i czci krzyża. Niezmiernie gwałtownie wyrażali swój sprzeciw, niszcząc ołtarze i kościoły. Przeszli do historii jako sekta anarchistyczna. Zdecydowaną deklarację negacji szeregu symboli, zwłaszcza związanych z kultem, złożyli Badacze Pisma Świętego. Jedna z zasad ich wiary brzmi: "Zrzeszenie nie uznaje kultu świętych, relikwii i wizerunków, gdyż jest to sprzeczne z nauką Pisma Świętego. Dla naśladowców Pańskich zbędne są wszelkie oprawy kultowe wyraźnie zakazane w Piśmie Świętym".

Podobną krytykę symboli chrześcijaństwa, kształtując jednocześnie alternatywną symbolikę, prowadzą Świadkowie Jehowy. Znamienne dla ich religijności jest odrzucenie symbolu krzyża.

W czasach prezydentury Charlesa T. Russella krzyż był powszechnie uznawany nie tylko za narzędzie męki Pańskiej, lecz także za symbol zbawienia. Krzyż i korona ("korona żywota", Ap 2, 10) stanowiły znak rozpoznawczy ruchu Badaczy Pisma Świętego. Pojawiał się on na winiecie każdego numeru "Strażnicy Syjonu", co najmniej do 1931 roku. Jeszcze książka J.F. Rutheforda pt. "Stworzenie" (wydanie polskie z 1928 r.) zawiera wśród kolorowych ilustracji obraz ukrzyżowanego Chrystusa. Prawdopodobnie zastąpienie krzyża "palem męki" nastąpiło po drugiej wojnie światowej, w latach czterdziestych lub pięćdziesiątych.

Nowym symbolem uznawanym za symbol uniwersalnych wartości religijnych stała się krew. Według Świadków Jehowy, była ona święta "od zawsze". Dlatego odkupienie mogło się dokonać tylko przez przelanie krwi. Jedyną przelaną krwią mogącą uratować życie jest krew Chrystusa. Wykorzystywanie każdej innej dla podtrzymania życia, czy to w formie pokarmu, czy też lekarstwa, jest uznawane za przestępstwo przeciwko prawu Bożemu i brak zaufania wobec planów Stwórcy.

Amulety i talizmany

Zdecydowana większość grup religijnych wykorzystuje jednak możliwości drzemiące w symbolach. Z pewnością należą do nich liczne sekty i nowe ruchy religijne. Potrafią one dowartościować rolę udziału ciała, sugestywnych obrazów, gestów i innych materialnych aspektów obrzędowości oraz najprostszych form pobożności występujących w religijności ludowej.

Dotyczy to zwłaszcza symboli językowych, przedmiotów oraz znaków przynależności do grupy religijnej. Symboliczne przedmioty to zarówno maski, obrazy, sztandary, budowle, jak i przedmioty drobniejsze, np. medale, medaliony, wisiorki, bransolety, pierścienie, kolczyki itp. Do symboli o dużym znaczeniu ideowym, a także niosących ogromny ładunek emocjonalny, należą amulety i talizmany. Amulety są przedmiotami magicznymi, wiele z nich przygotowuje się według zasady: "złe odstraszać złem". Dlatego elementami amuletów są często rogi, zęby, kolce. Przed urokiem rzucanym przez "złe oko" ma chronić oko. Dlatego też często w amuletach można spotkać symbol oka lub agat (zwany "kamieniem ocznym").

Amulet nie jest wykonany przez człowieka, ale wywodzi się z natury. Bardzo powszechny jest niedźwiedzi pazur lub stopa zająca. Gdyby na amulety naniesiono jakieś napisy i gdyby zostały konsekrowane, przemieniłyby się w talizmany.

Talizmany są przedmiotami zrobionymi przez człowieka, którym przypisuje się magiczną moc przynoszenia dobra lub zła. Mogą być wykonane z dowolnego materiału, chociaż niektóre uważa się za lepsze od innych. Na przykład talizman miłości, aby przyniósł możliwie największy efekt, powinien być wykonany z miedzi. Talizman zwykle posiada inskrypcje - słowa lub wzór.

Szczególnie bogata w talizmany jest kultura Wschodu, stąd też sekty wywodzące się stamtąd obfitują w tego typu przedmioty symboliczne. Jednym z takich talizmanów jest starożytny chiński kwadrat magiczny Ho Tu, wywodzący się z taoizmu i konfucjonizmu. Znaczenie Ho Tu wiąże się z koncepcją pięciu żywiołów tworzących wszystko, co istnieje. Kropki białe oznaczają siłę yang, czarne zaś siłę yin. Środkowy pięcioelementowy znak symbolizuje Ziemię i zarazem centrum wszystkiego. Siedmio- i dwukropkowa góra to symbol Ognia, kierunku południowego oraz lata. Jedno- i sześciokropkowy dół symbolizuje Wodę, kierunek północny oraz zimę. Ośmio- i trzykropkowa prawa strona to Drzewo, kierunek wschodni oraz wiosna. Dziewięcio- i czterokropkowa prawa strona symbolizuje Metal, kierunek zachodni oraz jesień. Chińczycy wierzą, że znak ten w pełni oddaje charakter całego Wszechświata, a co za tym idzie - emituje pozytywne wibracje wprowadzające pożądaną równowagę tak wewnątrz człowieka, jak i w jego otoczeniu.

W kręgu satanizmu

Symbole przynależności do grupy religijnej mogą przyjmować postać: odpowiedniego stroju, przedmiotu, znaku graficznego, gestu powitania czy też tatuażu. I tak np. do zewnętrznych symboli satanistów należą: odwrócony krzyż - noszony w formie medalionu lub wyszyty na kurtce; wizerunki diabła lub kozła wymalowane na plecach czarnych lub granatowych kurtek; napisy o treści: "Ave Saraye", "Salve Imperator Hades", "Ave Satanos" lub nazwy zespołów muzycznych - satanistycznych, rękawiczki z obciętymi palcami.

Znakami przynależności i stopnia wtajemniczenia są np. trzy odwrócone dziewiątki - symbol dziecka Szatana (Bestii), pentagram lub heksagram, trzy litery "F" (szósta litera w alfabecie), trzy koła połączone ze sobą, swastyka, trójkąt itp. Te znaki graficzne mają swoje znaczenie, znane przede wszystkim członkom sekt i grup religijnych. Pentagram - gwiazda pięcioramienna (często wpisana w koło), przedstawia głowę kozła. Każde z ramion wyobraża inny element wszechświata. Gwiazda symbolizuje ludzkość. Punktem szczytowym jest ludzkość sięgająca nieba, a punkty na dole to ludzkość stojąca okrakiem nad światem przyrody. Głowa kozła symbolizuje rogatą kozę Mendesa z mitologii starogermańskiej; kozła Baphometa, któremu rzekomo oddawali cześć templariusze; jeden ze sposobów wyśmiania ofiary Chrystusa - Baranka. Niekiedy ten znak przybiera postać gestu - złożenia dłoni na kształt rogów. Odwrócony krzyż zwany krzyżem południowym - wyśmiewa i odrzuca krzyż Chrystusa, niekiedy tłumaczony jest jako "cień krzyża na Golgocie".

Złamany krzyż zwany "pacyfką" - był znakiem pokoju, a w grupach okultystycznych wyobraża pokonanie chrześcijaństwa - złamanie ramion krzyża.

Złamane "S" - noszone przez członków nazistowskich oddziałów śmierci, w grupach satanistycznych przedstawia błyskawicę i oznacza "niszczyciela". Udjat albo wszystkowidzące oko - odnosi się do Lucyfera, króla piekła. Oko jest na wpół zamknięte i oznacza, że choć może się wydawać, że szatan nie obserwuje człowieka, on to jednak czyni. Poniżej oka jest łza, gdyż szatan "płacze" nad tymi, którzy są poza jego wpływem.

Żuk skarabeusz - żuk gnojak w starożytnym Egipcie był symbolem reinkarnacji; jest to również symbol Belzebuba (szatana) - "władcy much". Swastyka - symbol mający starożytne pochodzenie, pierwotnie przedstawiał cztery pory roku, cztery wiatry i cztery kierunki świata. Obecnie ramiona tego "złamanego krzyża" zostały przesunięte w przeciwnym kierunku, by przedstawić elementy lub siły zwracające się przeciwko naturze i harmonii. Symbol ten jest używany przez grupy neonazistowskie i okultystyczne.

Uwaga na kontekst

Przy interpretacji znaków i symboli należy bardzo uważać na pewną pułapkę, która się może z nimi wiązać. Dotyczy to zwłaszcza symboli, które są wieloznaczne. Bo np. tęcza jest zarówno symbolem ruchu gejowskiego, New Age, jak i znakiem przymierza z Bogiem. Sama obecność tego znaku niewiele więc mówi, gdy nie zwróci się uwagi na kontekst, w jakim występuje. Podczas jednej z pielgrzymek Jana Pawła II do Polski przygotowano dla Papieża tron, na którym wycięty był odwrócony krzyż. Z oburzeniem interpretowanie tego krzyża jako znaku szatana było zwykłym nadużyciem: odwrócony krzyż to - w kontekście osoby Papieża - przede wszystkim atrybut św. Piotra, który został ukrzyżowany na własną prośbę na odwróconym krzyżu, "głową w dół", gdyż "niegodny się czuł umierać jak jego Mistrz, Jezus Chrystus".

Na jednej z dróg krzyżowych rzeźbiarz umieścił obok postaci dźwigającego krzyż Jezusa wizerunek sowy. Jest to m.in. symbol masonerii, ale też mądrości ludzkiej (obecny w wielu bajkach dla dzieci). Czyż w kontekście drogi krzyżowej najbardziej właściwa interpretacja nie dotyczy mądrości ludzkiej, zadziwionej Męką i Miłością Zbawiciela?

Język symboli stwarza aurę tajemniczości i wiąże grupę religijną. Jest także najkrótszym komunikatem, znakiem rozpoznawczym, a także elementem agitacji, gdyż może wzbudzać zaciekawienie i rodzić pierwsze ważne pytania. Niekiedy wybór symbolu poprzedza wybór doktryny i rozpoczyna proces odejścia od własnych przekonań.

Z pewnością wybór znaków i symboli, które nas otaczają, ma swe ważne znaczenie apostolskie: unaocznia wszystkim, komu naprawdę wierzymy i co dla nas jest istotne i ważne. W tym kontekście przesłonięcie obrazów religijnych i symboli, które są dla nas autentyczne, dekoracją z innych religii czy nawet nieznanych kultur ma jakiś sens? A może być zgorszeniem - propagowaniem błędnych, a nawet wrogich treści. Dlatego od wieków Kościół przypominał o "ascezie obrazów", właściwym ich doborze. Zwłaszcza że bardzo łatwo jest poddać się "modzie", wpływom i sugestiom związanym z nieznanymi sobie siłami i "ofertami".

Magia zakłada wiarę w niewidzialną rzeczywistość, której człowiek poddaje swoją osobę i swoje losy. Według Pisma Świętego, tą rzeczywistością nie jest Bóg, ale jakaś zła istota (por. Pwt 18, 12). Dlatego też w Starym Testamencie wielokrotnie spotkać można ostrzeżenia przed magią. Tak rozumiano m.in. pierwsze przykazanie: "Ja jestem Jahwe, twój Bóg... Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie!" (Wj 20, 2-3). W magii bowiem dana osoba szuka pomocy u sił i mocy innych niż Bóg. Przeciw magii występowali prorocy, m.in. Ezechiel, Micheasz i Jeremiasz (Ez 13, 18-19; Mi 5, 9-13; Jr 27, 9; por. Wj 22, 17; Ml 3, 5; 2 Krn 33, 6). Również Nowy Testament zakazuje magii. Praktykujący magię są w niebezpieczeństwie utraty królestwa Bożego, chyba że odwrócą się od swego grzechu (Ga 5, 19-21; Ap 18, 23; 22, 15).

Święty Paweł nazwał Elimasa, maga, synem diabła, pełnym przewrotności i zdrady, gdyż Elimas powstrzymywał szerzenie się Ewangelii i praktykował magię (Dz 13, 9). W Dziejach Apostolskich Szymon Mag praktykował magię, lecz pozazdrościł Apostołom, gdy zobaczył, że przez włożenie ich rąk ludzie otrzymują Ducha Świętego. Zaoferował im pieniądze w zamian za nauczenie go tej umiejętności. Święty Piotr odpowiedział na tę propozycję słowami: "Serce twoje nie jest prawe wobec Boga. Odwróć się więc od swego grzechu..." (Dz 8, 9-22). Praktykowanie magii i pójście za prawem Boga są nie do pogodzenia. Nie wszystko można kupić. Nie wszystko też co "ładne" i "dekoracyjne" służy dobru naszego domu.

http://www.naszdziennik.pl/mysl/5616,jezyk-znakow-i-symboli.html

- Ja jestem bardzo sceptyczny wobec takich
działań. Pod przykrywką działań edukacyjnych budują wokół Powstania
Warszawskiego aurę prawie że zabawy. To nie są te emocje, które
powinniśmy kształtować w odniesieniu do tragicznych wydarzeń - tak
komentuje dla Radia TOK FM tę nieformalną część obchodów prof. Jan Hartman, filozof i bioetyk z Uniwersytetu Jagiellońskiego.


- To przyczynia się do infantylizacji i mitologizacji historii.
Uczenie o Powstaniu Warszawskim musi odbywać się w atmosferze skupionego
namysłu, troski, żalu, powagi. Żyją jeszcze ludzie, którzy te czasy
pamiętają - stwierdził prof. Hartman. - Proszę pamiętać, że ludzie,
którzy przeżyli Powstanie Warszawskie, pamiętają je w sposób pełen bólu,
rozterek. Element sentymentalny, dumy, nie jest dominujący - dodaje.

"To chyba nic złego nowocześnie świętować"

W środę kolejna debata TOKFM.pl
-

http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114883,12229434,_Atmosfera_zalu...

Odpowiedź dla Hartmana

gen. Zbigniew Ścibor-Rylski, prezes Zarządu Głównego Związku Powstańców Warszawskich.


- Nie przychodzimy na powstańcze uroczystości w glorii
zwycięzców. Świadomość straszliwego dramatu przez całe długie życie
wypełnia nasze serca i myśli. Nosimy jednak w sobie poczucie dumy, że w
chwilach najcięższej próby daliśmy naszej ojczyźnie wszystko, na co nas
było stać. Bez nakazu, bez przymusu i roszczeń do jakichkolwiek korzyści
osobistych - mówił Ścibor-Rylski.

Jak podkreślił, dawni
powstańcy nie ukrywają dumy, że byli częścią narodu zjednoczonego w
walce, solidarnego we współżyciu, narodu darzącego zaufaniem swoich
przywódców i dowódców. - Dziś, gdy jesteśmy u schyłku, chcielibyśmy mieć
nadzieję, że to, co najpiękniejsze w powstańczym etosie: żarliwa i
bezinteresowna miłość ojczyzny będzie przenikała w codzienne życie
Polaków, zwłaszcza tych, którzy ponoszą ciężar odpowiedzialności za los
naszego kraju - oświadczył.

.. panu Davies-owi by zapomniał o obchodach powstania w gett-cie Warszawskim, a wtedy pomyślimy o formie zamiennej odnośnie Powstania Warszawskiego.
A tak to niech pocałuje wójta...

Biedroń, Grodzka i biseksualny seks czyli marzenia prof. Hartmana

Jan
Hartman (profesor, jak i Magdalena Środa) wyraźnie chce prześcignąć tę
ostatnią w konukrencji na „najgłupszy wpis blogowy”. I trzeba przyznać,
że ostatnio mu się to udało, bowiem zacząć wysławiać biseksualizm, a
nawet oznajmił, że Anna Grodzka jest najbardziej kobietą z kobiet. A w
wywiadzie dla naTemat.pl oznajmił nawet, że księdza, który powie w
szkole, że homoseksualizm jest grzechem trzeba z niej wyrzucić z wilczym
biletem.

Bratnia pomoc masonerii

Prof. Grzegorz Kucharczyk

http://www.naszdziennik.pl/mysl/6987,bratnia-pomoc-masonerii.html

Książka „Masoneria polska 2012” jest już w księgarniach
(również w internetowej księgarni „Nowego Ekranu”). Jej końcowe
rozdziały mówią o „katastrofie” smoleńskiej i rozpoczętym po niej
procesie przejmowania przez lożę P3 władzy w Polsce.

Z
analizy zgromadzonego przeze mnie materiału wyłania się, jako
najbardziej prawdopodobna, hipoteza, że „katastrofa” smoleńska była
zamachem dokonanym przez polską masonerię rytu francuskiego działającą
wspólnie z ukrytą w GRU rosyjska masonerią rytu francuskiego. Jednym z
celów tego aktu byłoby zastawienie pułapki na rządy Polski i Rosji i
pewne (w wypadku polskiego rządu o wiele większe ich
ubezwłasnowolnienie). Wszystkie ślady prowadziły do nich. Wpadły one w
pułapkę nabierając wody w usta, kryją sprawców i zacierając te ślady.

Kolejna hipoteza, która pojawia się w moje książce głosi, że po
rozwiązaniu WSI, które ugodziło w żywotne interesy masonerii polskiej
rytu francuskiego powołała ona specjalną strukturę (którą nazwałem Lożą
P3), zmierzająca do nielegalnego i skrytego przejęcia w Polsce władzy,
destabilizacji wszystkich dziedzin polskiego życia zbiorowego, demontażu
struktur państwa, wprowadzenia totalnego chaosu i przekształcenia
naszego kraju, we współdziałaniu z rządami Rosji i Niemiec,  w nowego
typu „afrykańską” kolonię.

Być może pierwsze wielkie wydarzenia destrukcyjne będą miały miejsce
już w trakcie Euro. Być może nastąpią nieco później w ciągu kilku
najbliższych lat. Być może czeka nas nowy stan wojenny, który w świetle
obowiązującego obecnie prawa będzie bardziej dotkliwy niż ten, który
wprowadził Jaruzelski.

Wbrew wszystkiemu jestem jednak optymistą.

Tak oto kończę książkę:

Nie po to napisałem tę książkę byśmy
założyli w bezsilności ręce, byśmy doszli do wniosku, że nic nie możemy,
bo wszystko jest w rękach masonerii.

W tym miejscu warto przytoczyć
następujące słowa Prymasa Tysiąclecia wypowiedziane przez Niego przed
samą śmiercią: „Dzisiaj nieustannie przerzuca się odpowiedzialność na
społeczeństwo, naród, państwo, na układy społeczno-polityczne. Wszyscy
są winni. Widzimy winowajców wokół siebie, tylko ja jestem niewinny.
(…) Jeżeli będziemy zajmowali się tylko wyrokowaniem, a nie odnową
naszego życia osobistego, popełnimy ciężki błąd i pogłębimy schorzenia
naszego społeczeństwa. Nie przerzucajmy odpowiedzialności na innych! (…)
Olbrzymia rzesza ludzi jest obciążona odpowiedzialnością za stan, w
jakim się obecnie znajdujemy. To nie jest tylko problem polityczny,
chociaż jest on ważki i doniosły. Wiemy, że ci potężni ponoszą najcięższą odpowiedzialność. Ale też w należytej proporcji odpowiedzialność ta jest kolektywna (…). Musimy więc dobrze zbadać nasze sumienie, w czym my zawiniliśmy”.

I gdy zbadamy te sumienia powinniśmy
podjąć działanie nie tylko po to by odkupić nasze winy, ale by wreszcie
zacząć ratować Polskę. To już ostatni moment. Jeszcze możemy zwyciężyć.

To zwycięstwo nie przyjdzie na drodze
tylko politycznej. Przeciwnik walczy z nami w pierwszym rzędzie w
perspektywach moralnej i duchowej i w tych perspektywach musimy mu się w
pierwszym rzędzie przeciwstawić.

To przeciwstawienie nie może być tylko
werbalne, nijakie letnie. Trzeba radykalnych działań takich jak w swoim
czasie na Filipinach, na Węgrzech, w Austrii.

Musimy, między innymi, konsekwentnie i
stale, uparcie zacząć publicznie i masowo na ulicach polskich miast
manifestować naszą wierność Królowej Polski, naszą polskość, naszą wolę.

Musimy, między innymi, publiczną modlitwą otoczyć przeniknąć Polskę i osaczyć wroga.

Czy mamy zginać upokarzani i opluwani, na
kolanach przed możnymi tego świata w hańbie sprzeniewierzenia się
Polsce, Chrystusowi, Matce Bożej Królowej Polski czy zwyciężyć w
wielkiej erupcji tej lawy, o której mówił Adam Mickiewicz, tej lawy,
która wciąż płonie w głębinach polskości?

Możemy zwycięży wielkie zło dobrem, z
Krzyżem i różańcem, ale musi to heroiczna, zdeterminowana,
wszechogarniająca Polskę Nowa Konfederacja Barska.

Stanisław Krajski

Jest to rozdział X książki “Masoneria polska 2012″. W książce każdy akapit jest opatrzony przypisem.

Masoneria zaczyna nadawać ton – „dostrajanie”

http://www.bibula.com/?p=59348

Prof. Tadeusz Cegielski: Niechęć do wolnomularstwa generują
osoby, grupy i instytucje, które rację swojego bytu zbudowały na
polityce "oblężonej twierdzy" (© Ze zbiorów Tadeusza Cegielskiego)

- Nie jesteśmy żadną tajną organizacją - mówi prof. Tadeusz
Cegielski, Wielki Mistrz Honorowy Wielkiej Loży Narodowej Polski,
członek tymczasowego zarządu Stowarzyszenia Instytut Sztuka Królewska w
Polsce, w rozmowie z Markiem Adamkowiczem

Wiosną tego roku powstało stowarzyszenie pod nazwą
Instytut Sztuka Królewska w Polsce. Niewtajemniczonym wyjaśnię, że
"sztuka królewska" - ars regia, to inaczej wolnomularstwo. Można więc
powiedzieć, że masoni wychodzą z ukrycia?

Skądże znowu! Nie wychodzimy z ukrycia, bo też nigdy się nie
ukrywaliśmy! Przypomnę, że niedługo po reaktywowaniu Wielkiej Loży
Narodowej Polski - w dniu 27 grudnia 1991 r. - zorganizowaliśmy otwarte
dla mediów spotkanie w Ciążeniu nad Wartą. Uczestniczyły w nim ówczesne
władze WLNP in corpore; byli wielcy mistrzowie lub ich reprezentanci z
Włoch, Francji, Czechosłowacji, Stanów Zjednoczonych. Udzielono
dziesiątków wywiadów, pozowano do wspólnych fotografii. Na spotkaniu w
Ciążeniu zaprezentowaliśmy pierwszy numer czasopisma "Ars Regia",
obszernego magazynu w całości poświęconego wolnomularstwu. Ukazuje się
do dnia dzisiejszego - jako rocznik. Od powstania pierwszego zeszytu
jestem jego redaktorem naczelnym.

http://www.polskatimes.pl/artykul/634731,gdzie-mozna-zlapac-masona-rozmo...

Hartman: Niech zstąpi duch liberalnej rewolucji etycznej!

Ilu jest w Polsce katolików? Jeśli
wyłączymy spod tej kategorii uzurpatorów i bluźnierców, wyznających
herezje, to zostanie garstka - pisze na swoim blogu filozof, prof. Jan
Hartman. - Tyle że cholernie wpływowa - dodaje.

Jako przykłady
popularnych herezji prof. Hartman podaje niewiarę w egzorcyzmy,
traktowanie obecności Chrystusa w hostii jako jedynie symboliczną albo
przekonanie, że dobrymi uczynkami zasłużymy na zbawienie. "Za
przypisywanie sobie zasług w oczach Boga i "kupowanie" za nie zbawienia
możesz się co najwyżej poopalać na stosie, a potem w piekle" - pisze.

Kto jest katolikiem?


Filozof podejmuje próbę wyliczenia odsetka katolików w naszym
społeczeństwie. Za kryterium nie uznaje tego najprostszego - chrztu.
"Jeśli ktoś twierdzi, że w Polsce jest 90% katolików, bo tyle jest
ochrzczonych, to pluje na swój Kościół, czyniąc niedwuznaczną aluzję, że
można być katolikiem bez wiary w Boga i dogmaty katolickie" - pisze.

Polacy nie przestali być religijni. Wciąż jesteśmy w europejskiej czołówce >>


Co zatem, zdaniem prof. Hartmana, świadczy o byciu katolikiem?
Według liberalnych - jak to określa - kryteriów, katolikiem jest
człowiek :

"1. Ochrzczony w Kościele katolickim
2. Chodzący czasami do kościoła
3. Określający samego siebie (samą siebie) jako katolika (katoliczkę)
4. Znający kilka najważniejszych dogmatów i wierzący w nie
5. Zachowujący przynajmniej pozory życia chrześcijańskiego".

To ile? 5 procent?


I zaraz potem, filozof pyta: "No, powiedzcie, tak na oko, pięć
procent? A może dziesięć? No, co, może piętnaście? Tak czy inaczej jakaś
tam sobie mniejszość. Tyle że cholernie wpływowa - do tego stopnia, że
zachowuje się jak większość i jak większość jest traktowana".


Wpis kończy apelem: "Niech zstąpi duch liberalnej rewolucji
etycznej, która pozwoli Kościołowi żyć na równych prawach z innymi
wolnymi zrzeszeniami obywateli, a tym samym zrzucić z siebie grzech,
jakim jest korzystanie z nienależnego uprzywilejowania!"

Przeczytaj cały wpis >>

Nowy komendant policji wprowadził w opolskim garnizonie nową tradycję - pielgrzymkę na Górę św. Anny w dzień patrona. - To naruszenie konstytucyjnej zasady bezstronności światopoglądowej w państwowej policji - komentuje prof. Jan Hartman, etyk z Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Gen. Leszek Marzec opolskim garnizonem dowodzi od lutego tego roku. Na początku zapowiedział, że wprowadzi tu zmiany.

Słowa dotrzymuje. Najpierw zorganizował tzw. forum komendanta; raz w miesiącu spotyka się z policjantami, którzy bez podawania nazwisk mogą mu opowiedzieć o problemach w służbie.

Teraz wymyślił coś dla policyjnego ducha - pielgrzymkę do bazyliki na Górze św. Anny, na uroczystą mszę z okazji dnia patrona - św. Michała. Odbyła się w zeszłą sobotę. Wzięło w niej udział kilkuset policjantów.

- Współorganizowaliśmy tę uroczystość wraz z komendą wojewódzką - opowiada Benedykt Nowak, szef Związku Zawodowego Policjantów na Opolszczyźnie. - To była wspaniała uroczystość. Były sztandary, mnóstwo policjantów w galowych mundurach. Wielu przyjechało z rodzinami. Wszystkim, z którymi rozmawiałem się bardzo podobało - zapewnia.

Medal dla biskupa

Uroczystości rozpoczęły się od mszy, po niej było spotkanie w domu pielgrzyma z poczęstunkiem. W jego trakcie opolski biskup Andrzej Czaja odebrał od gen. Marca medal "Za zasługi dla policji".

- To była inicjatywa policji - zastrzega Łukasz Woźniak z biura prasowego opolskiego biskupa.

A rzecznik opolskiej komendy podinsp. Maciej Milewski wyjaśnił, że w uzasadnieniem dla przyznania tego odznaczenia było m.in. patronowanie przez biskupa festynom parafialnym, które mają przeciwdziałać patologiom, czy pomoc w organizowaniu spotkań księży z policją na temat uchronienia świątyń przed rabunkami czy podpaleniami.

Przekonuje też, że ta uroczystość to przecież nic nadzwyczajnego, bo co roku policjanci z całej Polski pielgrzymują przecież na Jasną Górę. - A że my na Opolszczyźnie także mamy swoje miejsce kultu religijnego, to postanowiono, że na Górze św. Anny odbywać się będą lokalne uroczystości - tłumaczy.

A szef opolskich związkowców podkreśla, że pielgrzymka na Górę św. Anny była w przeddzień tej ogólnokrajowej do Częstochowy, więc pielgrzymki ze sobą nie kolidowały. - Każdy, kto chciał mógł nazajutrz brać wybrać się na Jasną Górę - zauważył.

http://opole.gazeta.pl/opole/1,35086,12611363,Komenda_policji_urzadza_pi...

Kto rządzi światem?

Niewidzialna pajęczyna

Ateista i były żydowski mason Jan Hartman: Żydzi zdradzili i zeszmacili się, bo bratają się z Rydzykiem. Izrael także

http://natemat.pl/123813,wyrzucili-hartmana-z-twojego-ruchu-a-on-nadal-o...

27 stron wstydu. Żydowska organizacja składa raport o Międlarze

Żydowskie stowarzyszenie B'nai B'rith
przeprowadziło analizę kilkunastu wypowiedzi b. księdza Jacka Międlara i
na tej podstawie doniosło na niego prokuraturze w Warszawie. Ta przez
trzy miesiące śledztwa nie znalazła czasu, by go nawet przesłuchać.