Żądam 3-letniego urlopu macierzyńskiego!

Zasadność tego żądania nie ulega żadnej dyskusji – a okres trzech lat jest i tak kompromisem na rzecz „nowoczesności”, gdyż jak wynika z analizy historii (czyli metody indukcyjnej) dziecko, przez pierwsze siedem lat życia, pozostawało pod opieką matki, a dopiero – po znanym na ziemiach polskich – rytuale postrzyżyn, przechodziło pod opiekę mężczyzn, jak niegdyś nazywano rozpoczęcie edukacji.

 

Oczywistym i uzupełniającym żądaniem, jest kasacja przymusu szkolnego i podwyższenie wieku naboru do szkół podstawowych do lat siedmiu.

 

 Jednym słowem: państwu wara od naszych dzieci!, co jest normą w Cywilizacji Łacińskiej, której normy etyczne i prawne tak pochopnie odrzucane są współcześnie, przez biedaków intelektualnych trwoniących życie i więzy rodzinne w owczym pędzie za „europeizacją” i nową „plazmą”.

 

Oczywiście, powyższe żądania nie kieruję w stronę ulicy Wiejskiej, tylko stawiam jako kolejne postulaty prawicy, do zrealizowania w momencie przepędzenia systemu przywiślańskiego – współczesnej Targowicy.

 

Ceterum censeo Conventum esse delendum