Święci patroni ludzkich dróg - Święta Rodzina

. Dość trudno w tym wypadku mówić o patronacie całej Świętej Rodziny nad wędrowcami. Najwięcej podróżuje Maryja: najpierw udaje się do Elżbiety, potem – już będąc brzemienną - z Józefem odbywa męczącą podróż do Betlejem, skąd musi pośpiesznie uchodzić przed wściekłością Heroda wędrując aż do Egiptu. Potem, po śmierci króla wróciła Maryja z Józefem do Nazaretu. Józef podróży nie inicjuje, on towarzyszy Maryi, a potem Maryi i Jezusowi jako opiekun w trakcie ich wymuszonych okolicznościami peregrynacji. Przyjęcie patronatu Świętej Rodziny nad wędrowcami „mimo woli”, ludźmi zmuszanymi przez niezależne od ich chęci czynniki do zmiany miejsca życia ma więc głęboki sens. Tak więc z aprobatą należy odczytywać graficzny znak Instytutu Duszpasterstwa Emigracyjnego Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej: konturowe wyobrażenie Świętej Rodziny podróżującej na osiołku do Egiptu na tle zarysowanego południkami kształtu kuli ziemskiej. Najpopularniejszym chyba w ikonografii chrześcijańskiej wyobrażeniem podróżującej Świętej Rodziny, jest scena odpoczynku w drodze do Egiptu.

Wyliczenie choćby części wybitnych malarzy przedstawiających ten temat zajęłoby wiele miejsca, nie mówiąc o próbie pokazania ich dzieł.

Chciałbym więc przedstawić tylko jedno, za to nietypowe malowidło. To scena odjazdu Świętej Rodziny do Egiptu lecz ukazana z nietypowej perspektywy. Perspektywy rzeźnika lub masarza: Świętą Rodzinę odjeżdżającą do Egiptu widzimy w oddali, między półtuszą cielęcą a głowizną wieprzową.